ഇഞ്ചക്കാട്ട് മഹാകുടുംബം
പ്രാരംഭചരിത്രം
ബി.സി. രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ മധുരയിൽനിന്നും നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശത്തേക്ക് വ്യാപകമായ കുടിയേറ്റമുണ്ടായി. മധുര രാജകുടുംബത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്ന ശകലാപുരി കുടുംബക്കാരാണ് ഈ കുടിയേറ്റത്തിന് നേതൃത്വം നല്‍കിയത്. സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങളുടെ കച്ചവടം, കുരുമുളക് കൃഷി, മൃഗസംരക്ഷണം എന്നിവ വഴി പട്ടർ ജാതിക്കാരായ പ്രസ്തുത കുടിയേറ്റക്കാർ സമ്പന്നരായി. ബി.സി. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭഘട്ടത്തിൽ കുരുമുളക് കൃഷിയിൽ മികവുകാട്ടിയ സത്യനാരായണ പട്ടരും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരന്മാരും തുടർന്ന് കുരുമുളക് വ്യാപാരത്തിലും വിജയംവരിച്ചു. നിലയ്ക്കലിന്റെ വളർച്ചയിൽ സാരമായ പങ്കുവഹിക്കുവാൻ ഈ സമ്പന്ന കുടുംബത്തിനു സാധിച്ചു.
നിലയ്ക്കലേക്ക് വ്യാപാരികളെ ആകർഷിച്ച ഒരു പ്രധാന ഘടകം ഈ പ്രദേശത്ത് ഉല്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ട മേൽത്തരം കുരുമുളകാണ്. ബി.സി. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പകുതിയോടെ കച്ചവടക്കാരായി വന്ന യഹൂദരുടെ ഒരു കോളനിയും നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശത്ത് ഉണ്ടായി. കല്ലൂപ്പാറ കേന്ദ്രീകരിച്ച് കുരുമുളക് വ്യാപാരം ആരംഭിച്ചത് സത്യനാരായണനാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ രാജശേഖരപട്ടർ വ്യാപാരത്തിൽ മികവുറ്റവനായിരുന്നു. രാജശേഖരനുമായി വ്യാപാരബന്ധം പുലർത്തുവാൻ യഹൂദന്മാർ പ്രത്യേക താല്‌പര്യം കാട്ടി. ഇങ്ങനെ യഹൂദന്മാരുമായുള്ള കച്ചവടവും മധുരയുമായി നേരിട്ട് നടത്തിയ കുരുമുളക് വ്യാപാരവും വഴി നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശത്തെ ഏറ്റവും സമ്പന്നരും സ്വാധീനമുള്ളവരുമായി രാജശേഖരപട്ടരുടെ കുടുംബം വളർന്നു.
മാർത്തോമ്മാശ്ലീഹാ നിലയ്ക്കലിൽ
തമിഴകത്തേക്കുള്ള യാത്രാമധ്യേ എ.ഡി. 67-ൽ ഈശോ മിശിഹായുടെ പ്രിയ ശിഷ്യൻ മാർത്തോമ്മാശ്ലീഹാ നിലയ്ക്കലെത്തി. അദ്ദേഹം പ്രഘോഷിച്ച മിശിഹാമാർഗ്ഗം നിലയ്ക്കലുണ്ടായിരുന്ന യഹൂദന്മാരിൽ ഭൂരിഭാഗവും സ്വീകരിച്ചു. അവരോടൊപ്പം മാമ്മോദീസാ സ്വീകരിച്ചവരിൽ രാജശേഖരപട്ടരുടെ മക്കളായ വാസുദേവ പട്ടർ, ദാമോദര പട്ടർ, വസന്തരാജ പട്ടർ എന്നിവരും അവരുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. വാസുദേവ പട്ടർ ഔസേപ്പ്, ദാമോദര പട്ടർ അബ്രാഹം, വസന്തരാജ പട്ടർ യാക്കോബ് എന്നീ പേരുകൾ സ്വീകരിച്ചു. ഈ കുടുംബങ്ങൾ നസ്രാണി മാർഗ്ഗം സ്വീകരിച്ചതു വഴി നിലയ്ക്കലിൽ സ്ഥാപിച്ച മാർസ്ലീവാ അവർക്ക് ശക്തിസ്രോതസ്സായി നിലനിന്നു.
മാറാനായ പ്രാർത്ഥന എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന “സ്വർഗ്ഗസ്ഥനായ ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ” എന്ന പ്രാർത്ഥനയും മർത്ത മറിയത്തോടുള്ള അപേക്ഷകളും കുടുംബങ്ങളിൽ നമസ്കരിച്ചിരുന്നു. “മാർവാലാഹ്” (എന്റെ കർത്താവേ, എന്റെ ദൈവമേ) ഓരോ നസ്രാണിയുടെയും പ്രാർത്ഥനാമന്ത്രമായിരുന്നു.
യഹൂദക്രൈസ്തവ ശൈലി
മിശിഹാമാർഗ്ഗം സ്വീകരിച്ച യഹൂദകുടുംബങ്ങളെ അവരുടെ രീതിയനുസരിച്ച് യാമങ്ങളിൽ സങ്കീർത്തനങ്ങൾ ആലപിച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കാൻ തോമാശ്ലീഹാ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. യഹൂദക്രൈസ്തവർ അറമായ ഭാഷയിൽ സങ്കീർത്തനങ്ങൾ പാടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത് ശകലാപുരി കുടുംബങ്ങളിലെ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ച പട്ടർ നസ്രാണികൾക്ക് ആകർഷണീയമായി അനുഭവപ്പെട്ടു. യഹൂദക്രൈസ്തവരുമായുള്ള ഉറ്റ സൗഹൃദം വഴി അറമായ ഭാഷയിൽ പാടൽ വശമാക്കിയ അവരും യാമങ്ങളിൽ സങ്കീർത്തനങ്ങൾ പ്രാർത്ഥിക്കുക പതിവാക്കി.
വി. മത്തായി അറമായ ഭാഷയിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയ സുവിശേഷത്തിന്റെ കുറെ ഭാഗങ്ങളും നിലയ്ക്കലെ നസ്രാണി കുടുംബങ്ങളിൽ ആരാധനയ്ക്ക് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതായി പാരമ്പര്യമുണ്ട്. യഹൂദക്രൈസ്തവരുടെ കൈവശമുണ്ടായിരുന്ന പഴയനിയമ ഗ്രന്ഥവും നിലയ്ക്കലെ നസ്രാണി സമൂഹം പരിചയപ്പെട്ടിരുന്നു. അക്കാലത്ത് സുവിശേഷം വായിക്കുകയും അപ്പംമുറിക്കൽ ശുശ്രൂഷ നടത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നത് ഭവനങ്ങളിലായിരുന്നു.
നിലയ്ക്കൽ മാർത്തോമ്മാശ്ലീഹാ ദൈവാലയം
ഏ.ഡി. നാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ നിലയ്ക്കലിൽ നസ്രാണികൾക്ക് അനിഷേധ്യമായ നേതൃത്വമുണ്ടായിരുന്നു. ഏ.ഡി. 352-ൽ സുറിയാനിക്കാരായ മിഷനറിമാർ പേർഷ്യയിൽനിന്ന് ഇവിടെ എത്തുകയും നിലയ്ക്കലിൽ മാർത്തോമ്മാശ്ലീഹായുടെ നാമത്തിൽ ദൈവാലയം പണിയുന്നതിന് നേതൃത്വം നൽകുകയും ചെയ്തു. മർത്ത മറിയത്തിന്റെയും മാർത്തോമ്മാശ്ലീഹായുടെയും പ്രതിഛായകൾ ദൈവാലയത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചു. പരിശുദ്ധ കുർബാന കൂടുതൽ ചിട്ടയോടെ ദൈവാലയത്തിൽ അർപ്പിക്കുവാൻ തുടങ്ങിയതോടെ നസ്രാണി സമൂഹം സുസംഘടിതമായി.
നിലയ്ക്കൽ മാർത്തോമ്മാശ്ലീഹായുടെ നാമത്തിലുള്ള ദൈവാലയത്തിൻ്റെ നടത്തിപ്പിലും സമൂഹത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിലും ശകലാപുരി കുടുംബത്തിൻ്റെ പ്രമാണിത്തം 14-ാം നൂറ്റാണ്ടിലും നിലനിന്നു.
പെസഹാ ആചരണം ദൈവാലയത്തിൽ ആഘോഷമായ പരിശുദ്ധ കുർബാനയോടുകൂടി പെസഹാ ആചരണം ആരംഭിച്ചപ്പോഴും കുടുംബങ്ങളിൽ നടത്തിവന്നിരുന്ന പെസഹാ അനുസ്മരണ-അപ്പംമുറിക്കൽ കർമ്മങ്ങൾ തുടർന്നുകൊണ്ടുപോകുവാൻ സുറിയാനി മിഷനറിമാർ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. ഈ പതിവ് നസ്രാണി ഗാർഹിക പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ഒരു അനന്യതയായി ഇപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നു.
നിലയ്ക്കൽ ഗീവർഗീസ് സഹദായുടെ ദൈവാലയം
നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശത്തെ ക്രിസ്‌തീയ സമൂഹം ശക്തിപ്രാപിച്ചതോടെ, മാർത്തോമ്മാശ്ലീഹായുടെ നാമത്തിലുള്ള ദൈവാലയത്തിന് പുറമേ മറ്റൊരു ദൈവാലയത്തിന്റേതായ ആവശ്യകത അനുഭവപ്പെട്ടു. അരുവിത്തുറ സ്വദേശിയും വലിയ ജന്മിയുമായ കല്ലറയ്ക്കൽ ഇട്ടിക്ക് നിലയ്ക്കൽ പള്ളിയുടെ പടിഞ്ഞാറുഭാഗത്ത് വ്യാപകമായ കൃഷിയിടങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നതു. ആ പ്രദേശത്തെ വിശ്വാസികളെ സംഘടിപ്പിച്ച്, വി. ഗീവർഗീസ് സഹദായുടെ നാമത്തിൽ ചായൽ എന്ന പ്രദേശം കേന്ദ്രീകരിച്ച് മറ്റൊരു ദൈവാലയം നിർമ്മിച്ചു.
കൊല്ലവർഷം 506-ൽ ഈ ദൈവാലയം ആശീർവദിക്കുമ്പോൾ, നിലയ്ക്കൽ സഭാസമൂഹത്തിൽ നസ്രാണികളായ ഏഴ് കത്തനാന്മാർ ഉണ്ടായിരുന്നു.
വക്രപ്പുലികളുടെ ആക്രമണം
നിലയ്ക്കൽ പള്ളിയുടെ ചുറ്റുവട്ടവും വടക്കേ പ്രദേശങ്ങളും ശകലാപുരി കുടുംബക്കാർക്കു കീഴിലായിരുന്നു. നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ പഴമയുള്ള ഈ കുടുംബങ്ങൾ മതപരവും സാമ്പത്തികവുമായ തലങ്ങളിൽ പ്രശോഭിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ കൊല്ലവർഷം 557 (ഏ.ഡി. 1382) ഇവർക്കു ഭീതിയുണർത്തിയ വർഷമായി മാറി.
വക്രപ്പുലികൾ എന്നറിയപ്പെട്ട മലയിൽകള്ളന്മാർ സംഘമായി വടക്കേ അതിർത്തി പ്രദേശത്ത് എത്തി, താമസസ്ഥലങ്ങളും കൃഷിയിടങ്ങളും ആക്രമിച്ചു കൊള്ളയടിച്ചു. ജനങ്ങൾ കൊള്ളക്കാരെ തടയുവാൻ സംഘടിതമായി വിരുതോടെ പോരാടി. വെടിവെയ്പിൽ ചില കൊള്ളക്കാർ കൊല്ലപ്പെടുകയും പലർക്കും പരിക്കേൽക്കുകയും ചെയ്തു. കടുത്ത ഭീഷണി മുഴക്കിയ വക്രപ്പുലികൾ തൽക്കാലത്തേക്ക് പിൻവാങ്ങി.
ഈ കുടുംബങ്ങളുടെ സുരക്ഷിതത്വത്തെ പ്രതി കുടുംബത്തലവൻ മത്തായിയുടെ മാതുലനും പ്രമാണിയുമായ ശകലാപുരി ഔസേപ്പും കുടുംബവും നിലയ്ക്കലിൽ നിന്നും കൊറ്റിയിലേക്ക് എത്തുകയും ഇരുകുടുംബങ്ങളുമൊരുമിച്ച് 1383-ൽ കൂവപ്പള്ളിയിലേക്ക് താമസം മാറ്റുകയും ചെയ്തു. ശകലാപുരി ഔസേപ്പ്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരീ പുത്രൻ വടക്കേൽ മത്തായി എന്നിവരായിരുന്നു കൂവപ്പള്ളിയിൽ താമസമാക്കിയ കുടുംബങ്ങൾക്ക് നേതൃത്വം നല്‍കിയിരുന്നത്. അവരുടെ ആദ്ധ്യാത്മിക ആവശ്യങ്ങൾക്ക് അവർ അരുവിത്തുറ പള്ളിയെയാണ് ആശ്രയിച്ചിരുന്നത്.
ശകലാപുരി കുടുംബം പൂഞ്ഞാറിൽ
യാത്രാ സൗകര്യങ്ങൾ അതീവ കുറവായിരുന്ന ഒരു കാലത്ത്, വിശ്വാസജീവിതത്തിന്റെയും ആദ്ധ്യാത്മികചടങ്ങുകളുടെയും പ്രധാന്യം മുൻനിറുത്തി, അരുവിത്തുറയിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്ത് ചടങ്ങുകൾ നടത്തുന്നത് ഏറെ ദുഷ്കരമായിരുന്നു. കൊരട്ടി, കൂവപ്പള്ളി തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിൽ താമസിച്ചിരുന്നപ്പോൾ, ശകലാപൂരി കുടുംബങ്ങൾ ആധ്യാത്മിക ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്ന അനുഭവം ഏറ്റുവാങ്ങി.
ഈ അവസ്ഥയിൽ, കുടുംബത്തിന്റെ നേതാക്കന്മാരായ ശകലാപൂരി ഔസേപ്പും വടക്കേൽ മത്തായിയും പൂഞ്ഞാർ രാജാവിനെ സമീപിച്ചു. ദേശത്തിന്റെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരവും ഭാഷാപരവുമായ അനുയോജ്യതകൾ വിശദീകരിച്ച് വിശ്വാസപരമായ കൂട്ടായ്മകൾ നിലനിറുത്താനുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങൾ Raja Poohjar-ന്റെ പരിഗണനയ്ക്ക് മുന്നോട്ടുവെച്ചു.
രാജാവ് ഈ അഭ്യർത്ഥന സ്വീകരിക്കുകയും 561-ആം കൊല്ലവർഷം (1386) കന്നി 4-ന്, ഈ കുടുംബങ്ങൾക്ക് മീനച്ചിലാറിൻ്റെ തീരത്ത് പുതുതായി താമസം ആരംഭിക്കാൻ അനുമതി നൽകുകയും ചെയ്തു.
ഈ നിമിഷങ്ങളിൽ നാമകരണം വന്ന ഇഞ്ചക്കാട്ടും മറ്റക്കാട്ടും പ്രാധാന്യം കൈവരിച്ചു:
- ഇഞ്ചക്കാട്ട്: ശകലാപൂരി ഔസേപ്പിന്റെ താമസസ്ഥലം, തന്റെ നേതൃത്വകാലത്ത് ‘ഇഞ്ചക്കാട്ട് ഔസേപ്പ്’ എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.
- മറ്റക്കാട്ട്: വടക്കേൽ മത്തായിയുടെ സമതല പ്രദേശമായ ഈ സ്ഥലത്തേക്കു മത്തായി താമസം മാറുകയും ‘മറ്റക്കാട്ട് മത്തായി’ എന്നറിയപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
ഇന്നും ഈരാറ്റുപേട്ട-പൂഞ്ഞാർ വഴിയിൽ ഇഞ്ചക്കാട്ട്, മറ്റക്കാട്ട് എന്നീ സ്ഥലനാമങ്ങൾ, ഈ വലിയ കുടുബങ്ങളുടെ അഭയാർത്ഥ ചരിത്രത്തിന്റെ സാക്ഷ്യമായും, അവരുടെ ആധികാരിക ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെ തെളിവായും നിലനിൽക്കുന്നു.
പൂഞ്ഞാർ
പുണ്യ ആറ് (പുണ്യാറ്) എന്ന വാക്ക് ലോപിച്ചാണ് പൂഞ്ഞാർ എന്ന പേര് ഉണ്ടായത്. സംസ്കൃതത്തിൽ പുണ്യനദീപുരം എന്നാണ് പൂഞ്ഞാർ ഇന്നും അറിയപ്പെടുന്നത്. ഈ ആറ് കുടമുരുട്ടി മലയിൽനിന്നുമാണ് ഉത്ഭവിക്കുന്നത്. അഗസ്ത്യമഹർഷി ഈ മലയിൽ തപസ്സു ചെയ്തിരുന്നുവെന്നും തപസ്സിനുശേഷം അഗസ്ത്യകൂടത്തിലേക്ക് പോകുവാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഈ സ്ഥലത്തിന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രത്യേക അനുഗ്രഹമുണ്ടാകണമെന്നും ഇതു പുണ്യഭൂമി ആയി തീരണമെന്നുമുള്ള ശിഷ്യരുടെ ആഗ്രഹം മനസ്സിലാക്കിയ അഗസ്ത്യമഹർഷി കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന തീർത്ഥകുടം ആ മലയിൽക്കൂടി ഉരുട്ടിയെന്നും കുടത്തിലെ തീർത്ഥം ഒരു നദിയായി താഴേയ്ക്കെക്കൊഴുകുവാൻ തുടങ്ങിയെന്നുമാണ് ഐതിഹ്യം. ഈ നദി പുണ്യാറ് (മീനച്ചിലാറ്) എന്നും ഈ മല കുടമുരുട്ടി മല എന്നും അറിയപ്പെട്ടു തുടങ്ങി. ഈ നദിയിലെ ജലം പോകുന്ന ദിക്കുകൾ പുണ്യഭൂമിയായിരുന്നു തീരുമെന്ന് അഗസ്ത്യമഹർഷി കൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പുണ്യനദി -പുണ്യാറ്-പിന്നീട് പൂഞ്ഞാറായിത്തീർന്നു. തെക്കുംകൂർ രാജാവുമായുള്ള കരാറിൻ പ്രകാരം കൊല്ലവർഷം 405-ൽ (1230) പാണ്ഡ്യവംശരാജാവ് ചിരായൂവർമ്മൻ (മാനവർമ്മൻ) ഒരമൂല്യ രത്നവും ധാരാളം ദ്രവ്യങ്ങളും നൽകിയ അഞ്ഞൂറു ചതുരശ്രമൈൽ വിസ്തീർണ്ണമുള്ള പൂഞ്ഞാർ രാജ്യം വിലയ്ക്ക് വാങ്ങി.
പിന്നീട് പല പ്രാവശ്യം കൂടുതൽ സ്ഥലം വിലയ്ക്കുവാങ്ങി. പൂഞ്ഞാർ രാജ്യത്തോട് ചേർക്കുകയും ചെയ്തു. ഇങ്ങനെ കൊല്ലവർഷം 600-ആം ആണ്ടിൽ പൂഞ്ഞാർ രാജ്യത്തിന് 56000 ഏക്കർ വിസ്തൃതി ഉണ്ടായിരുന്നു.
മാനവർമ്മൻ പൂഞ്ഞാർ രാജ്യം വിലയ്ക്കു വാങ്ങുമ്പോൾ അവിടെ രണ്ടു ക്ഷേത്രങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. പാഴൂർ കുടുംബം വകയായുള്ള കാവും കടവ് ദേവീക്ഷേത്രവും, തെക്കുംകൂർ രാജാവിന്റെ വകയായുള്ള ശാസ്‌താക്ഷേത്രവും. കൊ.വ. 407-ൽ ശാസ്താ ക്ഷേത്രം പുതുക്കിപണിയുകയും ശാസ്‌താസദനം എന്ന മന്ദിരം സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു. പൂഞ്ഞാറിൻ്റെ ആദ്യരാജാവായ മാനവർമ്മൻ പൂഞ്ഞാർ രാജ്യം വാങ്ങി ഭരണം ആരംഭിക്കുമ്പോൾ കൂടെ കൊണ്ടുവന്ന കുലദേവതയായ മധുരമീനാക്ഷിയുടെ വിഗ്രഹം ശാസ്താക്ഷേത്രത്തിൽ സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു. കൊ.വ. 564 (എ.ഡി. 1389)-ൽ പുതിയ ക്ഷേത്രം പണിത് മധുരമീനാക്ഷി വിഗ്രഹം അവിടെ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. ഈ ക്ഷേത്രങ്ങളും വിഗ്രഹങ്ങളും ഇപ്പോഴും പൂഞ്ഞാറിലുണ്ട്. ഈ ക്ഷേത്രത്തിലെ പൊന്നാഭരണങ്ങൾക്കും ചമയങ്ങൾക്കുമായി ഇഞ്ചക്കാട്ട്-മറ്റേക്കാട്ട് കുടുംബങ്ങൾക്കുവേണ്ടി കുടുംബത്തലവൻ 500 പൊൻപണം (ഇരട്ടവാലൻ രാസി) ചെലവാക്കിയതായി 572-ാം കാലം കുറിമാനത്തിൽ കാണുന്നു. ഇതുവഴി അന്യജാതിമതസ്ഥർക്ക് അയിത്തം കൽപ്പിച്ചിരുന്ന അക്കാലത്ത് ആൺ-പെൺ അടക്കം ഇഞ്ചക്കാട്ട്-മറ്റേക്കാട്ട് കുടുംബാംഗങ്ങൾക്ക് ക്ഷേത്രത്തിൽ പ്രവേശനത്തിന് autorização ലഭിച്ചിരുന്നു എന്നു വ്യക്തമാണ്. ക്ഷേത്രവും ചമയങ്ങളും വെറുക്കപ്പെടുകയും സൂക്ഷിക്കുവാനുള്ള കടമയും ഈ കുടുംബാംഗങ്ങൾക്കായിരുന്നു. കൊ.വ. 810 (ഏ.ഡി. 1635)-ൽ ചെങ്ങമനാട്, ചെമ്പകശ്ശേരി മുതലായ സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്ന് 11 നായർ കുടുംബങ്ങൾ പൂഞ്ഞാറിൽ വന്നു താമസിച്ചു. ഇതേത്തുടർന്ന് രാജകുടുംബത്തിന്റെ നടത്തിപ്പുകാരായിരുന്ന നസ്രാണികളെ മേൽപറഞ്ഞ കടമകളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കി.
കൊല്ലവർഷം 931 (1756) ആയപ്പോഴേക്കും തെക്കുംകൂറും വടക്കുംകൂറും തിരുവിതാംകൂറിൽ ലയിക്കുകയും പൂഞ്ഞാറിനെ സ്വതന്ത്രരാജ്യമായി മാർത്താണ്ഡവർമ്മ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. ടിപ്പുവിന്റെ മരണശേഷം തെക്കേ ഇന്ത്യയിൽ ഉണ്ടായ വ്യാപകമായ രാഷ്ട്രീയ അഴിച്ചുപണിയോടെ പൂഞ്ഞാർ രാജ്യം ഇല്ലാതായി. 640 വർഷക്കാലം പൂഞ്ഞാർ രാജ്യം സ്വതന്ത്രരാജ്യമായി നിലനിന്നു.
പുരാതന പൂഞ്ഞാർ പള്ളിയുടെ മുൻഭാഗത്തെ ആറ്റുതീരം വലിയ വ്യാപാരകേന്ദ്രമായിരുന്നു. മീനച്ചിലാറ്റിലൂടെ വലിയ കേവു വള്ളങ്ങൾ ആലപ്പുഴയിൽനിന്നും ഇവിടെ എത്തിയിരുന്നു. ഈ കേവു വള്ളങ്ങൾ വഴി നെല്ല്, അരി, തുണിത്തരങ്ങൾ മുതലായ സാധനങ്ങൾ ഇവിടെ എത്തുകയും കുരുമുളക്, നാളികേരം, കൊപ്ര, ചുക്ക് മുതലായ മലഞ്ചരക്കുകൾ ഇവിടെനിന്ന് കൊണ്ടുപോകുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഇഞ്ചക്കാട്ട് കുടുംബക്കാരിൽ ചിലർക്കും ഇവിടെ കച്ചവടം ഉണ്ടായിരുന്നു. കൊ.വ. 1112 (1937)-ൽ ഇന്നുള്ള പൂഞ്ഞാർ ടൗണിൽ ചന്ത ആരംഭിക്കുകയും പള്ളിക്കടവിലെ കടകൾ അങ്ങോട്ടു മാറ്റുകയും ചെയ്തു.
കൊ.വ. 1102 (ഏ.ഡി. 1927)-ൽ ശ്രീനാരായണഗുരു പൂഞ്ഞാറിൽ വരികയുണ്ടായി. പൂഞ്ഞാർ പള്ളിക്കടവിൽ അദ്ദേഹത്തെ വരവേൽക്കാൻ കൂടിയവരിൽ നാലു നസ്രാണികളും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർ കണ്ടമ്പറമ്പിൽ തൊമ്മൻ, അമ്പാട്ട് (ശകലാവുക്ക്) തൊമ്മൻ, കിടങ്ങത്താഴെ (മറ്റയ്ക്കാട്ട്) കുഞ്ഞുതൊമ്മൻ, കൊല്ലംപറമ്പിൽ (ഇഞ്ചക്കാട്ട്) കുഞ്ഞൗസേപ്പ് എന്നിവരായിരുന്നു
അവരും ശ്രീനാരായണഗുരുവുമായി വിവിധ കാര്യങ്ങൾ ചർച്ചചെയ്തു. ഗുരു വാലാനിവഞ്ചിത്തോട്ട് കുടുംബങ്ങളുടെ അതിഥിയായി രണ്ടുനാൾ താമസിച്ച് പൂഞ്ഞാർ മങ്കുഴി ക്ഷേത്രത്തിന് വേൽനാട്ടി (തറക്കല്ലിടൽ കർമ്മം) ചെയ്ത ശേഷം രാമപുരത്തിലേക്ക് പോയി.
അക്കാലത്ത് പൂഞ്ഞാറിൽനിന്നും മധുരയിലേക്ക് എട്ടുചുവടുവീതിയുള്ള ഒരു വഴിയുണ്ടായിരുന്നു. ഈ വഴിയുടെ പലഭാഗങ്ങളും ഇന്നും ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ കാണാം. പൂഞ്ഞാർ കോയിക്കലിൽ നിന്ന് ആരംഭിച്ച്, വെട്ടിപ്പറമ്പ്, വയമ്പാമാണ്ടി, നാടുനോക്കൽ, വെടിക്കുഴി, വാഗമൺ, ചെങ്കര, വണ്ടിപ്പെരിയാർ, കുമിളി, ഗൂഡല്ലൂർ, കമ്പം, ഉത്തമപാളയം, ചിന്നമന്നൂർ, തേനി, പെരിയകുളം, ഡിണ്ടിഗൽ വഴി മധുരയിൽ ഈ പാത അവസാനിച്ചിരുന്നു.
അന്നത്തെ പ്രധാന വഴികളിൽ മറ്റൊന്നായിരുന്നു “ഒരു കരവഴി”. ഈ പാത മന്നത്ത് നിന്ന് ആരംഭിച്ച് പാതാമ്പുഴ, കല്ലറങ്ങാങ്കര, വളതൂക്ക്, മണിയാംകുന്ന്, മശരേട്ടുമുക്ക്, പെരുനിലം വഴി അരുവിത്തുറയിൽ എത്തി. പെരുനിലത്തിൽ നിന്ന് ഞാലിപ്പുന്നവഴി (പൂഞ്ഞാർ രാജ്യത്തിന്റെ തൂക്കുമരം) തിടനാട്ടിലേക്കും ഒരു പാത ഉണ്ടായിരുന്നു.
പൂഞ്ഞാർ ദൈവാലയവും ഇഞ്ചക്കാട്ട് കുടുംബവും
ശകലാപുരി (ഇഞ്ചക്കാട്ട്) കുടുംബം പൂഞ്ഞാറിലെത്തിയിട്ട് 17 വർഷങ്ങൾ പിന്നിടുകയാണ്. രാജാവ് കൽപ്പിച്ചുകൊടുത്ത സ്ഥലത്ത് കൃഷി ചെയ്ത് ജീവിതഭദ്രത കൈവന്നു എങ്കിലും നിലയ്ക്കലിലുണ്ടായിരുന്ന പ്രതാപമോ സമ്പന്നതയോ നേടിയെടുക്കാൻ അവർക്കായില്ല.
ആദ്ധ്യാത്മിക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി, ഈ സമയത്ത് ഇവർ പ്രധാനമായും അരുവിത്തുറ പള്ളിയെ ആശ്രയിച്ചിരുന്നതാണ്.
അരുവിത്തുറ പള്ളി
പണ്ട് ചെട്ടികളുടെ പ്രധാന ആവാസകേന്ദ്രമായിരുന്നു അരുവിത്തുറ. ഇവരിലെ പ്രമുഖനും ധനികനുമായ ഉദയാൻ ചെട്ടി എന്ന വ്യാപാരിക്ക് നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശവുമായി കച്ചവടബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു പ്രാവശ്യം, നിലയ്ക്കലിൽ വച്ച്, ഇദ്ദേഹം തോമാശ്ലീഹായിൽനിന്ന് മാർഗം സ്വീകരിച്ചു.
തോമാശ്ലീഹാ ഉദയാൻ ചെട്ടിക്ക് കൊടുത്തയച്ച ഒരു കുരിശ്, അദ്ദേഹം തന്റെ ഭവനത്തിന് സമീപം ജലയാനങ്ങൾ അടുക്കാൻ നിർമ്മിച്ചിരുന്ന ചെറിയ ജെട്ടിക്കടുത്ത് സ്ഥാപിച്ചു. കച്ചവട ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വന്നവർ കുരിശിങ്കൽ നേർച്ചകാഴ്ചകൾ സമർപ്പിക്കുമായിരുന്നു.
കുരിശ് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട ജെട്ടി “അരീത്ര” എന്നു അറിയപ്പെട്ടു. പിൽക്കാലത്ത് ഇത് “അരുവിത്തുറ” ആയി മാറി. ഇതിന്‍റെ പേരിന്റെ ഉത്ഭവം, രണ്ടുരിവുകൾ സംഗമിച്ചിരുന്ന ഒരു തുറ എന്ന സങ്കൽപത്തിൽനിന്നാകാം.
നാലാം നൂറ്റാണ്ടിൽ വിദേശ നസ്രാണികൾ അരുവിത്തുറയിൽ എത്തി, കുരിശ് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട സ്ഥലത്ത് പരി. കന്യകാമറിയത്തിന്റെ നാമത്തിൽ ഒരു ദൈവാലയം നിർമ്മിച്ചു.
ഉദയാൻ ചെട്ടിയുടെ പിന്മുറക്കാർ ഇന്നത്തെ തെങ്ങുംമൂട്ടിൽ കുടുംബക്കാർ എന്നാണ് ചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെട്ടത്.
അരുവിത്തുറ ഇടവകക്കാരനും പള്ളിയോഗക്കാരനുമായ കല്ലറയ്ക്കൽ ഇട്ടി എന്ന ജന്മിക്ക് നിലയ്ക്കലിൽ അഞ്ച് സ്ഥലങ്ങളിൽ കൃഷിയുണ്ടായിരുന്നു. ഈ കൃഷികൾ തെക്കുംകൂർ രാജാവിൽനിന്ന് തീട്ടൂരം വാങ്ങി നടത്തുന്നവയായിരുന്നു. കല്ലറയ്ക്കൽ ഇട്ടിയുടെ അരുവിത്തുറയിലെ പണ്ടകശാലക്ക് തെക്കുംകൂർ രാജാവിന്റെ പടയാളികൾ കാവൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.
നിലയ്ക്കൽ, ചായൽ പള്ളികൾക്ക് നേരെയുണ്ടായിരുന്ന ആക്രമണഭീഷണിയെ മുൻകൂട്ടി കണ്ട്, കല്ലറയ്ക്കൽ ഇട്ടി, അവിടെയുള്ള വി. ഗീവർഗീസിൻ്റെ രൂപവും പള്ളിമണി ഒഴികെയുള്ള മറ്റ് പള്ളിസാധനങ്ങളും നീക്കി തിടനാട്ടെ മൂന്നാനപ്പള്ളിൽ എന്ന വീട്ടിലെ രഹസ്യ അറയിൽ സൂക്ഷിച്ചു.
പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിൻറെ മധ്യഭാഗത്ത്, കല്ലറയ്ക്കൽ മത്തായി കത്തനാരിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ അരുവിത്തുറ പള്ളി പുതുക്കി പണിയുകയും, അതേസമയം വി. ഗീവർഗീസിൻ്റെ രൂപം പള്ളിയിലേക്ക് തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരികയും ചെയ്തു.
ഇങ്ങനെ അരുവിത്തുറ പള്ളി വളരെയധികം പഴക്കവും പാരമ്പര്യവും ഉൾക്കൊണ്ട ഒരു ആദ്ധ്യാത്മികകേന്ദ്രമായി മാറിയതായി നിസ്‌തർക്കം ചെയ്യാവുന്നതാണ്.
അരുവിത്തുറ പള്ളിയും ഇഞ്ചക്കാട്ടു കുടുംബവും
1403-ൽ ഇഞ്ചക്കാട്ട് ഔസേപ്പിൻ്റെ മകൻ മത്തായിയുടെ വിവാ ഹത്തോടനുബന്ധിച്ച് നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന ഒരനുഭമുണ്ടായി. പുരാതന മഹിമയുള്ള അരുവിത്തുറപ്പള്ളിയിൽ അക്കാലഘട്ടത്തിലെ പ്രമാണി വലിയവീട്ടിൽ ഉതുപ്പായിരുന്നു. പാരമ്പര്യമനുസരിച്ച് വിവാ ഹശേഷം വീട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഒരു മുത്തുക്കൂട അകമ്പടിയായി കൊണ്ടുപോകുമായിരുന്നു. പസാരം, കുടപ്പണം മുതലായവ ഈടാക്കിയ പള്ളിപ്രമാണിമാർ മുത്തുക്കുട ഇഞ്ചക്കാട്ടിൽ കൊണ്ടു പോയാൽ ഇഞ്ചമുള്ളിൽ ഉടക്കി കീറിപ്പോകുമെന്നു പരിഹസിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് കൊടുത്തുവിട്ടില്ല. ആകയാൽ പള്ളിയിൽ കൊടുത്ത പണം തിരികെ വാങ്ങാതെതന്നെ കുടയെടുക്കാതെ നട വിളിക്കാതെ വിവാഹം നടത്തി. ഇഞ്ചക്കാട്ട് ഔസേപ്പിന് ഇത് വലിയ മനോവ്യഥയ്ക്ക് കാരണമായി.
അപമാനിതരായ ഔസേപ്പും ബന്ധുവായ മറ്റക്കാട്ട് മത്തായിയും രാജസന്നിധിയിൽ തങ്ങളുടെ സങ്കടമുണർത്തിച്ചു. തങ്ങൾ അരുവിത്തുറ പള്ളിപ്രമാണികളാൽ അപമാനിക്കപ്പെട്ടതിലുള്ള മനോ ദുഃഖവും അമർഷവും രാജസമക്ഷം ബോധിപ്പിച്ചു. ഇഞ്ചക്കാട്ട്, മറ്റക്കാട്ട് എന്നീ നസ്രാണി കുടുംബങ്ങൾക്ക് ആദ്ധ്യാത്മികാവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുവാൻ ഒരു പള്ളിക്ക് സ്ഥലം നൽകണമെന്ന് അവർ അപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. രാജഭക്തരും വിശ്വസ്‌തരുമായ പ്രസ്ത നസ്രാണികളോട് രാജാവ് ഉദയവർമ്മ പെരുമാൾ കോതവർമ്മന് അനുഭാവം തോന്നി. പള്ളി പണിയാൻ അനുവാദവും, കരം ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ട് സ്ഥലവും നല്‌കി. പൂഞ്ഞാർ ഇടവക (പൂഞ്ഞാർ രാജ്യം) അതിർത്തിക്കുള്ളിൽ ദൈവാലയങ്ങൾ പണിയുന്ന കാര്യത്തിൽ അനുവാദം കൊടുക്കുവാനോ നിഷേധിക്കുവാനോ ഉള്ള അധികാരം പൂഞ്ഞാർ രാജാവിനായിരുന്നു. അതനുസരിച്ച് പള്ളി നിർമ്മാണത്തിന് സ്ഥലം തരുന്നതിനെയും കുറിച്ച് രാജവംശചരി ത്രത്തിന്റെ മൂന്നാം പേജിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
രാജകുടുംബവുമായുള്ള ബന്ധം:
ഇഞ്ചക്കാട്ടു കുടുംബത്തിന്റെ ചരിത്രം പൂഞ്ഞാർ രാജവംശവുമായും പൂഞ്ഞാർ ദേശവുമായും അഭേദ്യമാംവിധം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പൂഞ്ഞാർ രാജകുടുംബത്തിൽനിന്ന് ഈ കുടുംബത്തിന് പ്രത്യേക അവകാശങ്ങളും പദവികളും കൽപിച്ചുതന്നിരുന്നു. അവയെക്കുറിച്ച് അല്പമായി പ്രതിപാദിക്കുകയാണ്.
കൊ.വ. 610 (എ.ഡി. 1435)-ൽ പൂഞ്ഞാർ രാജാവ് ആറു കുടുംബങ്ങളെ തന്റെ കുടിയാന്മാരായി അംഗീകരിച്ച് ഉത്തരവായി. അവർക്കു മാത്രമേ അന്ന് അടിയാന്മാരെക്കൊണ്ട് പണിചെയ്യിക്കാനും സ്ഥിര ദേഹണ്ഡങ്ങൾ നടത്തുവാനും അനുവാദമുണ്ടായിരുന്നു. വാലാനി-വഞ്ചിത്തോട് (സിംഹളബ്രഹ്മർ), കോലാനി-കൊണ്ടൂച്ചേരി (നായന്മാർ), ഇഞ്ചക്കാട്-മറ്റയ്ക്കാട് (നസ്രാണികൾ) എന്നിവരായിരുന്നു ആ ആറു കുടുംബങ്ങൾ. ഈ കുടുംബങ്ങൾക്ക് കമ്പളവിന് തൊള്ളായിരം പെരുക്കം (ഉദ്ദേശം രണ്ടേക്കർ) ‘തിരുവുളം’ എന്ന പേരിൽ കരമൊഴിവായി കൽപിച്ചിരുന്നു. കൂടാതെ ഉത്സവത്തലേന്ന് അഞ്ചേകാൽ ഇടങ്ങഴി അരിയും അതിനടുത്ത കറിസാധനങ്ങളും ഈ കുടുംബത്തലവന്മാരുടെ വീടുകളിൽ എത്തിച്ചുകൊടുത്തിരുന്നു. ഇത് ‘കോയിക്കലെ അഞ്ചേകാലും കോപ്പും’ എന്ന പേരിലുള്ള ആനുകൂല്യമായി അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു.
മുകളിൽ പറയുന്ന ആറു കുടുംബങ്ങളൊഴികെയുള്ള കുടുംബക്കാർ അടിയാന്മാർ എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇവരാണ് ഓണം, വിഷു തുടങ്ങിയ ഉത്സവകാലങ്ങളിൽ പൂഞ്ഞാർ കോയിക്കൽ നെല്ലുകുത്തി കൊടുക്കുക, വഴി നന്നാക്കിക്കൊടുക്കുക മുതലായ ജോലികൾ ചെയ്തിരുന്നത്. കൊ.വ. 1055 (എ.ഡി. 1880)-ൽ തെള്ളിയിൽ ചാക്കോ കത്തനാർ അടിമപ്പണി എന്നു പറഞ്ഞ് ഈ ജോലികൾ ചെയ്തു കൊടുക്കുന്ന പതിവ് അവസാനിപ്പിച്ചു. അന്നുവരെ രാജകുടുംബവുമായി ഒരുമയിൽ കഴിഞ്ഞിരുന്ന നസ്രാണികളോട് രാജകുടുംബത്തിന് വെറുപ്പുണ്ടാകുവാൻ ഇതു കാരണമായി. ഈ കാരണത്താൽ കൊ.വ. 610 (എ.ഡി. 1435) മുതൽ അനുവദിച്ചിരുന്ന അഞ്ചേകാലും കോപ്പും കൂടാതെ മറ്റ് ആനുകൂല്യങ്ങളും അവകാശങ്ങളും നിർത്തൽ ചെയ്തു.
ഇഞ്ചക്കാട്ട് കുടുംബം: പാരമ്പര്യവും ശാഖകളും
ഈ വിവരണം ഒരു കുടുംബ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് ഇൻചക്കാട്ട് കുടുംബത്തിന്റെ പിതാവായ ഔസേപ്പിൽ നിന്നും തുടർവംശക്കാരുടെ ജീവിതകഥയിലൂടെ. ഇതിൽ നൽകിയ വിവരങ്ങൾ ഏത് ചരിത്രരേഖയിലും അടങ്ങിയിട്ടുള്ളതാണ്, അതിൽ പൂർവികരുടെ താമസം, പേരുകൾ, കാലഘട്ടങ്ങൾ, കൂടാതെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ മാറ്റങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.പൂഞ്ഞാറിൽ നടന്ന അഗ്നിബാധ ഒരു പ്രധാന സംഭവമായി ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നു, അതിന്റെ കാരണം വ്യക്തമല്ലെങ്കിലും, ആ സമയത്ത് അവിടുത്തെ സമൂഹത്തിന് ഉണ്ടാക്കിയ ആഘാതം ഗൗരവതരമാണ്.ഈ കഥ പുനരാലോചിക്കുമ്പോൾ, കുടുംബചരിത്രം സുതാര്യമായും ഏകോപിതമായും എഴുതാൻ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ വേണമെന്ന് കാണുന്നു. ഒറ്റപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ കൂട്ടിച്ചേർത്തിരുന്നതിനാൽ വായനക്കാർക്ക് തുടർച്ചയിൽ ചിന്തിക്കുന്നത് പ്രയാസമാണ്.നിങ്ങൾക്ക് ഈ വിവരങ്ങൾ ഒരു ചുരുക്കം രൂപത്തിൽ ആവശ്യമാണോ? അതോ, ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക ഭാഗം കൂടുതൽ വിശദമായി വേണമോ?
ചുറ്റുപാടുമുള്ള കൃഷിയിടങ്ങളിലെല്ലാം തീ പടർന്നുപിടിച്ച് ദേഹണ്ടങ്ങൾ നശിച്ചപ്പോൾ അന്നത്തെ ഇഞ്ചക്കാട്ട് തലമുറയിലെ കൊച്ചവുസേപ്പിന്റെ പുരയിടം മാത്രം തീപിടിക്കാതെ സുരക്ഷിതമായി കിടന്നു. കരിയാത്ത പുരയിടത്തിനു നാട്ടുകാർ നൽകിയ പേരാണ് കരിയാപുരയിടം.
കരിയാപുരയിടം കൊച്ചവുസേപ്പിന് മക്കൾ രണ്ട് പേരായിരുന്നു: തൊമ്മനും ഇട്ടി എന്ന് വിളിച്ചിരുന്ന ഔസേപ്പും. തൊമ്മൻ വേറെ പുരയിടം വാങ്ങി മാറിത്താമസിച്ചു. തറവാട്ടിൽ താമസിച്ച ഇട്ടിയുടെ ഏകപുത്രനാണ് കൊച്ചവുസേപ്പ്.ചരിത്രപേടകത്തിൽ നിന്നുള്ള കുറിമാനങ്ങളനുസരിച്ച്, പിതാവായ ഇഞ്ചക്കാട്ട് ഔസേപ്പിൽ നിന്ന് അഞ്ചാം തലമുറയിൽ മൂഴിയാങ്കൽ-തടവനാൽ കുടുംബങ്ങളും കല്ലുവരപറമ്പിൽ, കല്ലോളിൽ കുടുംബങ്ങളും കൊച്ചുപുര കുടുംബവും, ഏഴാം തലമുറയിലെ വയലിൽ കുടുംബവും, എട്ടാം തലമുറയിൽ ഇഞ്ചക്കാട്ട്,കൊടുവയലിൽ-തയ്യിൽ എന്നീ കുടുംബങ്ങളും തറവാട്ടിൽ നിന്ന് മാറിത്താമസിച്ചവരാണ്.കരിയാപുരയിടം ഇട്ടിയുടെ മകൻ കൊച്ചൗസേപ്പിന് രണ്ടാൺമക്കളും മൂന്നു പെൺമക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു. പെൺമക്കളെ വിവാഹം ചെയ്ത് അയച്ചു. മൂത്തമകൻ കൊച്ചുതൊമ്മൻ കടനാട് നടുവിലേക്കുറ്റ് ഔസേപ്പിന്റെ മകൾ മറിയത്തെയാണ് വിവാഹം ചെയ്തത്. ഇളയമകൻ മത്തായി കടനാട് പാറേമ്മാക്കൽ വീട്ടിൽ നിന്നുമാണ് വിവാഹം കഴിച്ചത്. പ്രസ്തുത കുടുംബത്തിൽ ആൺമക്കൾ ഇല്ലാത്തതിനാൽ അദ്ദേഹം അവിടേക്ക് ദത്തുപോയി. (ഈ മത്തായിയുടെ കൊച്ചുമകൻ, മകൻ കുരുവിളയുടെ മകൻ, പാറേമ്മാക്കൽ തോമ്മാക്കത്തനാർ (1716-1799), മാർത്തോമ്മാ നസ്രാണികളുടെ ഗവർണ്ണദോരമായത് (1786-1799) അനുസ്മരണീയമാണ്).കൊച്ചുതൊമ്മന്റെ പുത്രനാണ് കൊച്ചിട്ടിചെറിയ. കരിയാപുരയിടം വലിയവീട്ടിൽ കൊച്ചിട്ടിചെറിയയുടെ മക്കൾ തൊമ്മൻ, കൊച്ചുമത്തായി, പുന്നൂസ്. ഏകമകൾ റോസയെ പുന്നത്തറ എന്ന സ്ഥലത്ത് പുന്നത്തറ വീട്ടിൽ തൊമ്മൻ വിവാഹം ചെയ്തു.കൊച്ചിട്ടിചെറിയയുടെ മൂത്തമകൻ തൊമ്മൻ വിവാഹശേഷം കൊല്ലംപറമ്പിൽ പുരയിടത്തിലേക്ക് മാറി താമസിച്ചു. കൊച്ചുമത്തായി പാലാ കാവുങ്കൽ വീട്ടിൽ നിന്നുള്ള മറിയാമ്മയെ വിവാഹം കഴിച്ച് കാവുങ്കൽ മറ്റംപുരയിടത്തിൽ താമസമാക്കി. ഇവിടെ നിന്നു പുന്നത്തറയിലേക്ക് താമസം മാറ്റിയ കൊച്ചുമത്തായിയുടെ പിൻമുറക്കാരാണ് മാലിക്കൽ, പാഴൂർ കുടുംബങ്ങൾ.പാഴൂർ കുടുംബത്തിന്റെ ശാഖകളാണ് കോച്ചേരിൽ, ആടിമാക്കിൽ, ആനിക്കുഴിക്കാട്ടിൽ, നടുക്കര, പുതിയിടത്ത് കുടുംബങ്ങൾ.തറവാട്ടിൽ താമസമാക്കിയ പുന്നൂസിന് രണ്ടുമക്കളായിരുന്നു: ഇട്ടിച്ചെറിയതും മത്തായിയും. ഇട്ടിച്ചെറിയതിന്റെ മകൻ തൊമ്മന്റെ സന്താനപരമ്പരയാണ് വലിയ പരയ്ക്കാട്ട് കുടുംബക്കാർ. മത്തായി പൂവരണി പാറേക്കാട്ട് കുടുംബത്തിൽനിന്നുള്ള അന്നമ്മയെ വിവാഹം ചെയ്തു. ഇവർക്കും രണ്ടുമക്കളായിരുന്നു: പുന്നൂസും ഔസേപ്പും.ഔസേപ്പ് കർമ്മലീത്താ സന്ന്യാസ സമൂഹത്തിൽ ചേർന്ന് വൈദികനായി വി. കുർബാനയുടെ ഔസേപ്പച്ചൻ (1864-1933) ആയി അറിയപ്പെട്ടു. പുന്നൂസിന്റെ സന്താനപരമ്പരയാണ് പൂഞ്ഞാറിൽ അറിയപ്പെടുന്ന കരിയാപുരയിടം കുടുംബക്കാർ..
കുടുംബ ശാഖകളുടെ സ്ഥാപനം
- മത്തായി: കൊല്ലവർഷം 704-ൽ (1529), നെടുംകേന്തിത്തറയിൽ മൂഴിയാങ്കൽ ചേരിക്കലിലേക്ക് മാറി.
- അവിരാച്ചൻ: അരയത്തിനാൽ, മറ്റം പുരയിടത്തിൽ താമസിച്ചു.
- തൊമ്മൻ: വയലിൽ കരോട്ട് പുരയിടത്തിലേക്ക് മാറി.
- കറിയാക്കൊച്ച: തറവാട്ടിൽ താമസിച്ച് പാരമ്പര്യം തുടരുകയുണ്ടായി.
- കുഞ്ഞൗത: പള്ളിപ്പറമ്പിൽ ചേരിക്കലിലേക്ക് മാറി.
പുനർനിർമ്മാണത്തിനിടയിൽ സംഭവിച്ച ദുരന്തം
കൊല്ലവർഷം 1717-ൽ, പൂഞ്ഞാറിൽ വ്യാപകമായ അഗ്നിബാധ ഉണ്ടായി. ഇത് പല വീടുകളും നഗരങ്ങളും പൂർണമായും നശിപ്പിച്ചു. അഗ്നി പടർന്നത് ഒരു പരിണാമകാരണം ആയിരുന്നെങ്കിലും, കാരണം ഇന്നും അജ്ഞാതമാണ്.
ഇഞ്ചക്കാട്ട് കുടുംബത്തിന്റെ വ്യത്യസ്ത ശാഖകളിലൂടെ, ചരിത്രത്തിന്റെ ഭാഗമായ ഈ കുടുംബം പൂഞ്ഞാറിന്റെ സാമൂഹിക-ആധ്യാത്മിക മേഖലയിൽ വിസ്തൃതമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയതായി കാണാം.
ചുറ്റുപാടുമുള്ള കൃഷിയിടങ്ങളിലെല്ലാം തീപടർന്നുപിടിച്ച് ദേഹണ്ഡങ്ങൾ നശിച്ചപ്പോൾ അന്നത്തെ ഇഞ്ചക്കാട്ട് തലമുറയിലെ കൊച്ചവുസേപ്പിന്റെ പുരയിടം മാത്രം തീപിടിക്കാതെ സുരക്ഷിതമായി കിടന്നു. കരിയാത്ത പുരയിടത്തിനു നാട്ടുകാർ നൽകിയ പേരാണ് കരിയാപുരയിടം.
ഇഞ്ചക്കാട്ട് കരിയാപുരയിടം:
കൊച്ചവുസേപ്പിന് മക്കൾ രണ്ടു പേരായിരുന്നു: തൊമ്മനും ഇട്ടി എന്നു വിളിച്ചിരുന്ന ഔസേപ്പും.
തൊമ്മൻ വേറെ പുരയിടം വാങ്ങി മാറിത്താമസിച്ചു. തറവാട്ടിൽ താമസിച്ച ഇട്ടിയുടെ ഏകപുത്രനാണ് കൊച്ചവുസേപ്പ്.
ചരിത്രപേടകത്തിൽനിന്ന് ലഭിക്കുന്ന കുറിമാനങ്ങളനുസരിച്ച്, പിതാവായ ഇഞ്ചക്കാട്ട് ഔസേപ്പിൽനിന്നും അഞ്ചാം തലമുറയിൽ മൂഴിയാങ്കൽ-തടവനാൽ കുടുംബങ്ങളും, കല്ലുവരപറമ്പിൽ, കല്ലോലിൽ കുടുംബങ്ങളും, കൊച്ചുപുര കുടുംബവും; ഏഴാം തലമുറയിലെ വയലിൽ കുടുംബവും, എട്ടാം തലമുറയിൽ ഇഞ്ചക്കാട്ട്, കൊടുവയലിൽ-തയ്യിൽ എന്നീ കുടുംബങ്ങളും തറവാട്ടിൽനിന്ന് മാറിത്താമസിച്ചവരാണ്.
കരിയാപുരയിടം ഇട്ടിയുടെ മകൻ കൊച്ചൗസേപ്പിന് രണ്ട് ആൺമക്കളും മൂന്നു പെൺമക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു. പെൺമക്കളെ മൂന്നുപേരെയും വിവാഹം ചെയ്ത് അയച്ചു.
മൂത്തമകൻ കൊച്ചുതൊമ്മൻ കടനാട് നടുവിലേക്കുറ്റ് ഔസേപ്പിന്റെ മകൾ മറിയത്തെയാണ് വിവാഹം ചെയ്തത്.
ഇളയമകൻ മത്തായി കടനാട് പാറേമ്മാക്കൽ വീട്ടിൽനിന്ന് വിവാഹം കഴിച്ചു.
പ്രസ്തുത കുടുംബത്തിൽ ആൺമക്കൾ ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ മത്തായി അവിടേക്ക് ദത്തുപോയി.
(ഈ മത്തായിയുടെ കൊച്ചുമകൻ, മകൻ കുരുവിളയുടെ മകൻ, പാറേമ്മാക്കൽ തോമ്മാക്കത്തനാർ (1736-1799), മാർത്തോമ്മാ നസ്രാണികളുടെ ഗോവർണ്ണദോരമായി (1786-1799) സേവനമനുഷ്ഠിച്ചിരുന്നു).
കൊച്ചുതൊമ്മന്റെ പുത്രനാണ് കൊച്ചിട്ടിച്ചെറിയ.
കരിയാപുരയിടം വലിയവീട്ടിൽ:
കൊച്ചിട്ടിച്ചെറിയയുടെ മക്കൾ തൊമ്മനും കൊച്ചുമത്തായിയും പുന്നൂസും. ഏകമകളായിരുന്ന റോസ്.
റോസയെ പുന്നത്തറ എന്ന സ്ഥലത്ത് പുന്നത്രവീട്ടിൽ തൊമ്മൻ വിവാഹം ചെയ്തു.
കൊച്ചിട്ടിച്ചെറിയയുടെ മൂത്തമകൻ തൊമ്മൻ, വിവാഹശേഷം കൊല്ലംപറമ്പിൽ പുരയിടത്തിലേക്ക് മാറി താമസിച്ചു.
കൊച്ചുമത്തായി പാലാ കാവുങ്കൽ വീട്ടിൽനിന്ന് മറിയാമ്മയെ വിവാഹം കഴിച്ച് കാവുങ്കൽ മറ്റംപുരയിടത്തിൽ താമസമാക്കി. ഇവിടെനിന്നും പുന്നത്തറയിലേക്ക് താമസം മാറ്റിയ കൊച്ചുമത്തായിയുടെ പിൻമുറക്കാരാണ് മാലിക്കൽ, പാഴൂർ കുടുംബങ്ങൾ.
പാഴൂർ കുടുംബത്തിന്റെ ശാഖകളാണ് കോച്ചേരിൽ, ആടിമാക്കിൽ, ആനിക്കുഴിക്കാട്ടിൽ, നടുക്കര, പുതിയിടത്ത് കുടുംബങ്ങൾ.
തറവാട്ടിൽ താമസമാക്കിയ പുന്നൂസിന്:
ഇട്ടിച്ചെറിയതും മത്തായിയും എന്ന രണ്ട് മക്കളായിരുന്നു.
- ഇട്ടിച്ചെറിയതിൻ്റെ മകൻ തൊമ്മന്റെ സന്താനപരമ്പരയാണ് വലിയ പരയ്ക്കാട്ട് കുടുംബക്കാർ.
- മത്തായി, പൂവരണി പാറേക്കാട്ട് കുടുംബത്തിൽനിന്ന് അന്നമ്മയെ വിവാഹം കഴിച്ചു.
ഇവർക്ക് രണ്ടുമക്കളായിരുന്നു:- പുന്നൂസും,
- ഔസേപ്പും.
ഔസേപ്പ് കർമ്മലീത്താ സന്ന്യാസ സമൂഹത്തിൽ ചേർന്ന് വൈദികനായി വി. കുർബാനയുടെ ഔസേപ്പച്ചനായി (1864-1933) സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു.
പുന്നൂസിന്റെ സന്താനപരമ്പര പൂഞ്ഞാറിൽ അറിയപ്പെടുന്ന കരിയാപുരയിടം കുടുംബക്കാർ ആണ്.